به نقل از «خبرگزاری صدا و سیما»

ساخت سامانه ای برای تزریق دقیق‌تر انسولین با فناوری نانو

تاریخ انتشار: ۲۶ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۳۴۹۸۴۰

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما ، بدن انسان برای داشتن انرژی در طول روز نیاز به گلوکز دارد و از طریق غذا گلوکز مورد نیاز را تامین می‌کند.

گلوکز برای ورود به سلول‌های بدن نیاز به هورمونی به نام انسولین دارد که در لوزالمعده تولید می‌شود. تولید نشدن انسولین باعث به‌وجودآمدن بیماری دیابت نوع ۱ می‌شود.

بنا بر اعلام پایگاه اطلاع‌رسانی «فیز» ، این گروه از محققان استرالیایی برای رفع این مشکل و آزادشدن گلوکز در خون ، سیستم یاد شده را طراحی کردند که وجود انسولین پایدارتر و پاسخ‌دهنده به گلوکز (برای ورود به سلول‌های بدن) را نزدیک‌تر می‌کند که نیاز افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ را برای اندازه‌گیری سطح گلوکز رفع می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این طرح که در مرحله پیش‌بالینی قرار دارد سیستم پیشرفته مهندسی‌شده‌ای است که انسولین را دقیقا و هوشمندانه فقط در مواقع ضرورت بدن آزاد کرده و کنترل گلوکز خون را با اطمینان بیشتری محقق می‌سازد.

بر اساس این گزارش، درمان انسولینی فعلی ، بیماران را ملزم می‌کند قند خون خود را در طول روز تحت نظر داشته باشند و میزان مشخصی انسولین را چندبار در روز بر اساس مواد غذایی دریافتی، ورزش، استرس، بیماری و دیگر عوامل تزریق کنند. برخی بیماران گاه تا پنج بار در روز مجبور به ترزیق انسولین به خود می‌شوند.

البته ابزار‌های نظارت مستمر گلوکز وجود دارد که نیاز برای سوراخ کردن انگشت را از بین می‌برد یا کاهش می‌دهد و پمپ‌های انسولین به طور خودکار انسولین را وارد بدن می‌کنند؛ اما بسیار گران هستند و هنوز نمی‌توانند میزان درست انسولین مورد نیاز را اندازه‌گیری کنند.

این گروه از محققان استرالیایی از رشته‌های مختلف پزشکی و مهندسی و فناوری نانو و از دانشگاه‌های ملبورن، موسسه بیکر، موناش و آر. ام. آی. تی توانسته‌اند سیستمی با ذرات نانوقند تولید کنند که امکان انتقال سریع پاسخ‌دهنده به گلوکز را دارد و پایدارتر و هوشمندانه‌تر از دیگر سیستم هاست.

دکتر هو از محققان این طرح گفت : بیمار در حال درمان با این سیستم ، تنها نیاز به تزریق هر ۱۲ ساعت یکبار دارد و این به معنای کاهش تزریق و به احتمال زیاد بدون نیاز به اندازه‌گیری مستمر دارد.

پروفسور هاگرمیر نیز گفت: هنوز به تحقیقات بیشتری نیاز است، اما نتایج مراحل اولیه امیدوارکننده است.

وی افزود که این سیستم بر مبنای ذرات نانوقند ، گلوکز را به سرعت و به شکل مستمر در دو شکل متفاوت از بیماری دیابت نوع ۱ با یک تزریق کنترل می‌ کند ، ذرات نانوقند به شکلی مهندسی شده آزادسازی انسولین و جذب آن را طریق سیستم لنفاوی در خون ممکن می‌کند.

پروفسور کاوالری یکی از محققان این گروه نیز گفت : گروه متشکل از شماری از پزشک و مهندسان نانو امیدوار است که با این یافته‌ها طرح را ادامه داده و مرحله بالینی را آغاز کنند.

وی افزود: این روش جدید نه تنها کارامد است بلکه زیست‌تخریب‌پذیر بوده و از مواد طبیعی استفاده می‌کند که احتمال بروز عوارض جانبی یا ضعف در سیستم ایمنی را کاهش می‌دهد.

گزارش کاملی از این دستاورد در نشریه مواد پیشرفته منتشر شده است.

منبع: خبرگزاری صدا و سیما

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۴۹۸۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشت خانگی سبزیجات با مایعی غیر قابل آشامیدنی

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از دیلی میل، کشاورزان سالانه ۱۲۸ هزار دلار صرف خرید کود‌های مصنوعی برای رشد محصولات خود می‌کنند. اما ادرار می‌تواند یک جایگزین مقرون به صرفه باشد، زیرا حاوی نیتروژن و فسفر است که برای حفظ و ارتقای رشد محصول ضروری است.

کود گاوی در حال حاضر برای کمک به رشد محصولات زراعی استفاده می‌شود، اما دانشمندان استدلال کرده اند که ادرار آنقدر‌ها متفاوت نیست و می‌تواند جایگزین سازگاری با محیط زیست به جای تخلیه در توالت باشد.

هر فرد به طور متوسط سالانه ۱۳۲ گالن ادرار دفع می‌کند که می‌تواند به ۱۳ پوند کود تبدیل شود.

«دیویانا گراسیا رودریگرز» «Divina Gracia P. Rodriguez» پژوهشگر این طرح می‌گوید: ادرار انسان به اندازه طلا ارزش دارد. به تمام کود‌هایی که تا اکنون از دست داده ایم فکر کنید. زمان آن فرا رسیده است که ما شروع به جمع آوری و استفاده از پسماند خود کنیم.

محققان در حال ساخت سرویس‌های بهداشتی هستند که می‌توانند ادرار را از آب باقیمانده جدا کنند. این شیوه پیش از این در «باهیردار» در اتیوپی آزمایش شده است. پس از جدا شدن از آب، ادرار را می‌توان خشک و به گلوله‌های بی بو و ارزانی تبدیل کرد که می‌تواند در زمین‌های کشاورزی پخش شود تا محصولات را بارور کند.

اگرچه ممکن است این مفهوم برای بیشتر افراد جذاب به نظر نرسد، اما «آن اسپورکلند» «Anne Spurkland» استاد و محقق پزشکی در دانشگاه اسلو این فناوری را کاملا ایمن توصیف می‌کند.

وی می‌گوید راهی برای استفاده از این روش در خانه وجود دارد که یک قسمت ادرار را با ۹ قسمت آب مخلوط کرده و مایع را با آب پاش کوچکی روی خاک سبزیجات اسپری کنید. باکتری‌های خاک، نیتروژن را به واحد‌های سازنده جدیدی تبدیل می‌کنند که گیاهان از آن استفاده می‌کنند.

در حالی که این ایده ممکن است عجیب به نظر برسد، اما محققان دانشگاه میشیگان در مطالعه‌ای در سال ۲۰۲۰ تایید کردند که کود ادراری را می‌توان بدون ترس از گسترش عفونت‌های مقاوم به آنتی بیوتیک استفاده کرد.

دانشمندان نگران بودند افرادی که کود ادراری به کشاورزان را ارائه می‌دهند ممکن است دچار عفونت‌های دستگاه ادراری (UTIs) و حاوی DNA باکتری باشند. این مطالعه نشان داد که اگر ادرار، تازه مصرف نشده و به مدت ۱۰ ساعت در انکوباتور کهنه شده باشد، ژن‌های مقاوم به آنتی بیوتیک ۹۹ درصد کاهش پیدا می‌کند.

دکتر «کریستا ویگینتون» «Krista Wigginton» یکی دیگر از مجریان این پژوهش می‌گوید: انسان، سالیان سال، ادرار را جمع آوری و از آن به عنوان کود استفاده کرده است، اما پس از اختراع سیستم فاضلاب، این کار متوقف شد.

وی افزود: ما اکنون در تلاشیم تا بفهمیم با این سیستم زیرساختی که داریم، چگونه می‌توانیم در مورد آنچه که وارد سیستم فاضلاب می‌شود متفاوت فکر کنیم و برخی از آن محصولات ارزشمند را قبل از اینکه با هر چیز دیگری مخلوط و رقیق شوند، جذب کنیم.

انتهای پیام/